یادداشت| شهدای آتشنشان؛ ایثار در کام شعلهها
وقتی همه از آتش میگریزند، آنان به استقبال مرگ میروند. شهدای آتشنشان، فرشتگان بیبالی که در سکوت سوختند تا جان دیگران را از شعلههای مرگ برهانند. از پلاسکو تا پتروشیمی بندر امام، اینان پیشگامان "شهادت مدنی" بودند که با ازخودگذشتگی، درس ایثار را برای همیشه در تاریخ این سرزمین ثبت کردند.
به گزارش نوید شاهد البرز؛ روز آتش نشان در مهرماه، نه فقط یک مناسبت تقویمی، که فرصتی است برای درود فرستادن به جانهایی که در آتشِ خطر میسوختند تا دیگران در امان بمانند. در میان همه گروههای ایثارگر، آتشنشانان، مهجورترین قهرمانان این سرزمین هستند؛ کسانی که بیصدا به استقبال مرگ میروند تا جان دیگری را نجات دهند.
آتشنشانان؛ پیشگامان شهادت مدنی
بر اساس آمارهای رسمی، ۱۶ آتشنشان در حادثه پلاسکو در دیماه ۱۳۹۵ به شهادت رسیدند. اما این تنها یکی از صفحات پرافتخار تاریخ آتشنشانی ایران است. در سالهای اخیر، در حادثه انفجار پتروشیمی بندر امام، حادثه ساختمان مترو صدرای تهران، آتشسوزی جنگلهای زاگرس و ایلام، و دهها مورد دیگر، جمع کثیری از آتشنشانان جان خود را از دست دادهاند.
آنان که به جای فرار، به قلب حادثه یورش بردند
این آمارها فقط اعداد خشک نیستند؛ پشت هر شماره، قصه زندگی یک قهرمان نهفته است. آتشنشانان ما در سختترین شرایط، وقتی همه در حال فرار از حادثه هستند، به سوی خطر میدوند. آنها در سوزاندن، سوختند. در خفگی، نفسهای آخر خود را به دیگران بخشیدند. در زیر آوار، ایستادگی را معنا کردند.
پلاسکو؛ نماد فراموشنشدنی فداکاری
حادثه پلاسکو برای همیشه در حافظه تاریخی این ملت ماندگار شد. آن روزها، همه ما شاهد بودیم که چگونه آتشنشانان جوان، یکی پس از دیگری وارد ساختمان شدند و هرگز بازنگشتند. آنها میدانستند ممکن است بازنگردند، اما وظیفه خود دانستند که تا آخرین نفس برای نجات جان انسانها بجنگند.
به راستی که چه جانهای گرانبهایی در گرو فداکاری آن آتشنشانانی است که بیمهابا به کام مرگ رفتند تا دیگران زنده بمانند.
در پس هر آتشنشانی که به شهادت میرسد، دهها زندگی نجات یافته وجود دارد که هر کدام داستانی جداگانه از ایثار را روایت میکنند:
آن کودکانی که از میان شعلهها به آغوش خانوادهشان بازگشتند و امروز رشد میکنند، بیآنکه بدانند چه کسی جانفشانی کرد تا نفسهایشان ادامه یابد.
آن پدران و مادران سالخوردهای که سالهای پایانی عمرشان را در کنار عزیزانشان سپری میکنند، به پاس دلهای سخاوتمند کسانی که جوانی خود را برای پیریشان هدیه کردند.
آن جوانان پرامیدی که توانستند به زندگی ادامه دهند، درس بخوانند، خانواده تشکیل دهند و در ساختن میهن سهیم باشند، همه به برکت فداکاری کسانی که خود هرگز این فرصت را نیافتند.
آن کودکانی که هنوز متولد نشده بودند، اما پدرانشان به لطف آتشنشانان در کنارشان ماندند تا شاهد اولین قدمها و شنیدن اولین کلماتشان باشند.
چه بسیار جرقههای امیدی که در دل تاریکی و هراس، با از خودگذشتگی این فرشتگان زمینی روشن ماند. چه خانوادههایی که از تلخی فراق نجات یافتند، چه عشقهایی که تداوم پیدا کرد، چه استعدادهایی که شکوفا شد و چه آرزوهایی که به واقعیت پیوست.
اینها همه میراث زنده شهدای آتشنشان است؛ میراثی که هرگز در آمار و ارقام نمیگنجد، اما در قلبهای میلیونها هموطن برای همیشه زنده خواهد ماند.
انتهای پیام/
